از وقتی استفاده از شبکه‌های مجازی و اینترنت تو فرهنگ ما ایرانی‌ها همه گیر شد، علاوه بر مزیت‌هایی که به زندگی ما آدم‌ها داد دست آوردهای دیگه‌ای هم برامون داشت.😊

مردم ما، از بزرگ و کوچیک گرفتار یه تَب جدید اما به ظاهر شیک شدن…تَب جار زدن… چند وقتی هست خیلی از صفحات اشخاص رو دنبال می‌کنم چیزی که تو همه اون‌ها مشترکه اینه که همه یجورایی دنبال برند سازی شخصی هستن و می‌خوان بگن که نگاه کنید من هم هستم…🙈 –

با هر اتفاقی سیاسی، سیل نظرات کارشناسانه هست که روانه این شبکه‌ها میشه و هر کس بسته به دیدگاه و فرهنگی که داره اظهار فضل می‌کنه دریغ از اینکه اصل مجار رو بدونه. – کافیه خدای نکرده یک شخصیت مشهور از سیاسی بگیر تا هنرپیشه، شاعر یا خواننده فوت کنه، سیل شعرهای سروده شده در وصف متوفی هست که منتشر میشه درحالی که وقتی اون آدم زنده بود حتی دو مصراع از شعرهاش خونده نمی‌شد.

نمونه‌های شیکتر این قضیه هم هست، کافیه یه مناسبتی باشه مثل روز زن و روز مرداکثریت غریب به اتفاق پست‌ها در وصف و اظهار علاقه عشاق نسبت به همه هستنم یخوام بگم قدر دانی بدهیا بهم اظهار علاقه نکنیدیا عاشق عشقتون و پدر و مادرتون نباشین، نه اصلا!

اما اگه گاهی عمیقتر نگاه کنیم خیلی خوبه کاش تو دنیای واقعی هم شبیه حرف‌هامون باشیم نه یه ترکیب از اعمال و رفتار متناقض تو اجتماع. قدردان و عاشق به معنای واقعیهمه اینارو گفتم که بگم دنیای این روزای ما بیشتر از جار زدن‌های مجازی نیاز به عشق واقعی داره..وگرنه خوشبختی و عاشقی❤️ که جار زدن نداره آدم‌ها آروم و ساکت و بی صدا هم می‌تونن خوشبخت باشن و نیاز به شو دادن همه چیز نیست.

من گاهی فکر می‌کنم کاش بجای واکسن کرونا کاش یه دانشمندی واکسن امید و عشق و عاطفه به ما ایرانی‌ها تزریق کنه، ما ایرانی‌هایی که امید به آینده و زندگیمون درحد زیر صفر شده • ما آدم‌هایی که هر ساله انواع مصیبت و بلا سرمون نازل میشه از سیل و زلزله و سقوط هواپیما بگیر تا ویروس همه گیر و دیگه فرصتی برای احیای خودمون نداریم.• ما آدم‌هایی که برای زنده موندن یک ثانیه بیشتر همدیگرو له می‌کنیم،• ما آدم‌هایی که برای هزار تومن پول بیشتر الکل و ماسک احتکار می‌کنیم• ما آدم‌هایی که با گرون شدن یک کالا به فروشگاه‌ها هجوم میاریم تا یک ثانیه بیشتر داشته باشیم و بیشتر دووم بیاریم…

💥امروز روز مرده و جالب هست که این روز مصادف شده با ۸ مارس روز گرامیداشت زن در تاریخ میلادی. جالبه همیشه پای یک زن در میان است…😉

این روز رو به تمامی زن‌هایی که یک تنه بار زندگی رو به دوش می‌کشن و برای بچه‌هاشون هم پدر هستن هم مادر تبریک میگم.تبریک میگم به دخترهایی که شونه به شونه آقایون تو این مملکت از کار خدماتی بگیر تا کار تخصصی انجام میدن و عنصر مهمی از جامعه هستن و همیشه افتخار آفرین بودن و مردها از دامن همین خانم‌ها رشد پیدا کردند اما همیشه زیر نگاه تیز و منفعت طلبانه همین آدم‌ها کمرشون خم شد.

اما بریم سر اصل مطلب:

▪️ این روز رو تبریک میگم به پسر بچه‌هایی که از بچگی بخاطر نبود پدر مرد زندگی خونوادشون بودن

▪️پسرهایی که شونه به شونه خانواده کمک خرج بودن و گاهی خودشون و آیندشون و دار و ندارشون رو فدای خانواده کردن.

▪️پسرهایی که قید ازدواج و عاشقی، آسایش و رفاه رو زدن تا کنار مادر بیمارشون باشن برای همیشه.

▪️پسرهایی که شبیه حرف هاشون هستن هر چند تعدادشون انگشت شماره و پای عاطفه یک دختر وایسادن و مدام تغییر سلیقه ندادن.▪️پسرهایی که وقتی قول میدن پای حرفشون هستن حتی اگر سرشون بره.

▪️اون‌هایی که پای عشق موندن به هر قیمتی شده و برای رسیدن کسی رو له نکردن.

▪️پسرهایی که وقتی به یه نفر گفتن دوستت دارم هر روز دوست داشتنشون رنگ عوض نکرد و هر روز آدم جدیدی رو تو زندگیشون نیاوردن

▪️.پسرهایی که اعتماد یه دختر رو لکه دار نکردن و برای عشق ارزش قائل هستن▪️پسرهایی که برای خانواده خودشون یک شخصی سنتی بودن و همه چیز برای خانوادشون ممنوع بود اما برای دخترای دیگه آزاد چون این وسط پای منافع خودشون در میون بود.

▪️پسرهایی که تا یه دختر به دغدغه هاشون جواب منفی داد و اون دخترو با وجود عشق از خودشون روندن به هزار بهونه…

روز مرد، به تمامی مردهای سرزمینم با تمام بدی و خوبی‌هاشون تبریک میگم و امیدوارم روزی برسه که وقتی اسم یک مرد تو زندگی یک زن میاد، لب‌های یک زن به یه لبخند عمیق و موندگار تبدیل بشه نه یه لبخند تلخ کوتاه با چشمای پر از بغضی که سعی میکنه از همه بدزدتش…